Andie robiła, co mogła, by rozruszać społeczeństwo Norwood, które czasem - co tu dużo mówić - poruszało się jak muchy w wielkim kotle ze smołą. Mężni panowie prężący swoje mięśnie przy stole bilardowym w Lunie i obijający mordy kolegom byli najwyraźniej niezainteresowani wyżyciem się w nieco bardziej zdrowy i sportowy sposób. A zaświadczał o tym fakt, że pomimo w miarę szeroko zakrojonej akcji promocyjnej - szeroko, jak na jedną Andie, rozwieszającą proste plakaty zapowiadające otwarty trening dla wszystkich chętnych spróbowania się w boksie - sala gimnastyczna o godzinie osiemnastej świeciła jeszcze pustkami. Dała też znać wszystkim swoim znajomym, w tym i Harrisom. Większość poinformowanych miała jednak na ten wieczór już inne plany. A panna Knox naprawdę postarała się, by było z czego korzystać - choć szkoły nie było stać na zakup niezbędnego sprzętu, to jej ukochany dyrektor Warleggan wysupłał kilka groszy na wypożyczalnię. W zasobach panny Knox znalazła się nawet profesjonalna gruszka bokserska i kilka worków!
Zniecierpliwiona kobieta przechadzała się to tu, to tam, wyglądając przez otwarte drzwi, czy ktoś już przypadkiem nie porusza się w kierunku sali, a kogo mogłaby - nawet wbrew jego woli - zaciągnąć na szybką rozgrzewkę! Jak dotąd ostatni dzień sierpnia nie zwiastował wielkiego sukcesu w jej małym przedsięwzięciu, co jednak nie do końca ją zrażało - wszak upatrzyła sobie w tym jedną z wielu form spędzania wolnego czasu, nie pozwalająca jej się skupić na dręczących ją problemach. Jej hiperaktywność ruchową tylko podkreślała sącząca się z głośników muzyka.

1
@Bonnie Harris

Ostatni dzień wakacji! Za jakie grzechy, ja się pytam?! Wbrew obiegowej opinii, że każdy nastolatek to na pewno cieszy się na powrót do szkoły, ja miałam ochotę wyć do księżyca, niczym rasowy wilk. Nie chciałam kompletnie wracać do tego siedliska głupoty i debili, których znowu będę musiała znosić co dzień. A co najgorsze, wydłuży mi się czas spędzany z siostrami. Musiałam skorzystać z tego ostatniego dnia wolności i spędzić go tak, jak lubię najbardziej! Najpierw planowałam zaszyć się w jednym z domów na terenie opuszczonego osiedla, ale zmieniłam zdanie, gdy do moich rąk trafił plakat na temat treningu. Lepszej okazji nie było!
Nie pierwsza i nie ostatnia, ale zawsze warta uwagi. Byłam ciekawa jak Andrea Knox spisze się w roli trenerki i chciałam popatrzeć jak inni obrywają. W ogóle nie przyszło mi do głowy, że tylko ja się pojawię! Usłyszałam muzykę, kierując się w stronę sali. Dźwigając torbę na ramieniu, byłam perfekcyjnie przygotowana. Zabrałam swoje własne ulubione rękawice, ubrałam się wygodnie, włosy ciasno zaczesałam w warkocz. W sumie dopiero teraz do mnie dotarło, że mogłam sprowokować siostry do przyjścia. Nie byłoby nic piękniejszego niż bezkarne danie im wycisku!
- Wszyscy cię wystawili? - Zapytałam, gdy stanęłam w progu i rozejrzałam się po pustej sali. Kpiący uśmieszek przewinął się po mojej twarzy, gdy ruszyłam w stronę ławki. - Co to za wycie? - Usiadłam i położyłam torbę. No nie, przy takiej muzyce to my nie będziemy się bawić. Machnęłam ręką, żeby moja dzisiejsza trenerka to wyłączyła i wyciągnęłam z torby telefon oraz przenośny głośnik. Po chwili poleciało coś o wiele  lepszego. Coś co od razu dawało mi kopa i pobudzało do działania. Aż miałam ochotę od razu ruszyć do worka  i trochę go skopać!

@Andrea Knox

Ona także była zaskoczona mizerną frekwencją, przecież dała znać w miasteczku o spotkaniu aż dwa dni przed jego terminem! Czy to nie było dość? Zaczynając już trochę fuczeć sama do siebie, zrobiła kolejny obrót i… zobaczyła pierwszą chętną! Nie zawiodła się, mogła się spodziewać, że akurat ta Harrisówna się tutaj pojawi.
- Za miesiąc Lunaria, pewnie stoją w kolejce do badań przesiewowych - odparła, cenzurując to, co rzeczywiście miała na myśli, a czego nie ośmieliłaby się wypowiedzieć na głos przy nastolatce, nawet jeśli uważała jej wiek za wystarczający do zrozumienia kontekstu. Bo jeśli Andie miałaby wybrać jedną rzecz, której nienawidzi w swojej naturze zmiennego, byłoby to właśnie to irracjonalne parcie na rychłą śmierć przez utopienie w pieluchach w te dwie konkretne noce w roku. Ileż to razy już wpływ jakichś zasranych konstelacji doprowadził ją do bardzo głupich decyzji, albo przynajmniej do niepojętej wręcz frustracji. I im bardziej czuła na swoim karku powiew równonocy, tym większe ryzyko, że zamiast odpowiedzi na pytanie, dostanie się od niej w zęby.
Tak więc krok, którym przemierzyła drogę z połowy sali aż do ławki, gdzie ustawiła odtwarzacz, zdradzał jej dzisiejszą skłonność do przemocy. Uderzenie w stareńkie radyjko kończące tę kakofonię również.
- Przyszłaś ćwiczyć, czy bawić się w DJ-a? Najpierw trzy kółeczka, tylko bez ścinania zakrętów! W międzyczasie rozgrzej ramiona, a potem skakanka! Dopiero wtedy dam ci dotknąć worek! - Zarządziła, bezzwłocznie przystępując do pokazywania młodej kolejnych ćwiczeń na rozgrzewkę górnej części tułowia.

2